Nowy Rok

Nowy Rok. Nowe plany, przyjemności, doświadczenia, spostrzeżenia i znajomości. Już za chwilę wybieram się w kolejną podróż i jej poświęcam kawałek swojego życia. Ktoś może powie "bez sensu, szkoda czasu". Ktosiu, pozwól mi żyć marzeniami, nawet jeśli ma mi to życie zmarnować :) Różnym ludziom co innego nadaje sens istnienia. Mi spokój i zadowolenie przynoszą podróże (zwłaszcza te duże ;)) Podziwiać co raz to inne krajobrazy, poznawać innych ludzi, ich kulturę, rozsmakowywać się w różnych potrawach, kosztować nowych trunków, zachwycać się i obrzydzać, dziwić się każdego dnia. Uwielbiam. Myślisz sobie: super sprawa, ja nie mam nic takiego. Otóż masz, przypomnij sobie tylko, o czym pomyślałeś po przeczytaniu poprzedniego posta. Dąż do tego co dzień...



Tym razem wybór padł na Nepal i sąsiednie Indie. W tej właśnie kolejności, póki co. O Nepalu myślę od 1993 roku, kiedy to pracowałam w sklepie ze zdrową żywnością w Nowym Jorku i mełłam zieloną trawę na zdrowotny sok, robiłam koktajle z napsutych często warzyw (!) i serwowałam gościom. Pracowałam z szalenie miłym Nepalczykiem z Kathmandu, którego rodzice prowadzą wyprawy w Himalaje. Gyalzen Sherpa każdego dnia opowiadał mi niesamowite historie ze szlaków Khumbu. Zakochałam się w tym kraju, a folder od Gyalzena mam do dziś.



Skoro już jednak mam być tak daleko, trzeba zobaczyć i Indie. Indie, o których nic nie wiedziałam, ba, nawet się bałam, przerażał mnie ogrom informacji o tym kraju. Kiedy trzy miesiące temu zaczęłam się wczytywać w dzieje, to do dziś wiem nadal mniej niż więcej. Tyle rzeczy jeszcze chciałabym doczytać, a czas na "praktykę" nadchodzi wielkimi krokami. Czuję. że ten kraj mnie wciągnie. Ze względu na historię, wielkość obszaru, różnorodność ludzi Indie to kraj kontrastów. Zobaczymy, na czym to polega...

Komentarze (1)